Pretty pink…

Dank jullie wel voor al die lieve reacties en mailtjes die ik heb mogen ontvangen op mijn vorige post, het heeft me zo goed gedaan. Maar ook besef  ik dat er ontzettend veel mensen deze nare aandoening hebben en dat we er stuk voor stuk mee blijven worstelen. Jezelf de nodige rust geven lijkt de enige remedie en die rust vind ik ook in de natuur, een heerlijke wandeling met mijn fototoestel op zak. Prachtig hoe deze rododendron in bloei staat, deze kleur is echt prachtig. Een bloemenfoto van mij voor jullie als dank.

 

En dan al die besjes aan de struiken, zelfs nog een paar bramen gezien, een laatste toegift van de herfst.

 

Binnen maak ik het gezellig met kaarsjes en besjes, deze glaasjes vond ik bij de A (durf het bijna niet meer op te schrijven). Mooi roze en op de achtergrond de mooie rozenkaarten, die ik eens bij Bonnie kocht, in een zilver lijstje.

 

Op een ander tafeltje mijn Tilda konijntje onder een lampje gezet samen met de gedroogde roosjes die ik van mijn man kreeg toen wij 10 jaar getrouwd waren, alweer bijna 6 jaar geleden.

 

Nog een paar mooie oud roze kaarsen staan op het televisie kastje, op de achtergrond staat de butler-tray die als thema Sint en piet heeft.

 

Het speeldoosje vind ik nog steeds zo leuk, hij speelt ‘zie ginds komt de stoomboot’, hij staat op een taartschaal. En het duurt natuurlijk nog iets langer dan 14 dagen voor het 5 december is maar dit ‘aftel-huisje’ heeft geen hoger getal dan 14 dus blijft hij voorlopig nog even zo staan.

 

Volgende keer laat ik jullie mijn vorderingen zien op borduur gebied.  En ik ben ook weer begonnen met een oude maar zeer geliefde hobby en dat is popjes maken. Van klei heb ik inmiddels een gezichtje en handjes geboetseerd en als het helemaal af is zal ik het jullie zeker laten zien en ook degene die me weer zo enthousiast heeft gekregen.

Ik ben niet zo heel erg actief geweest in blogland de laatste week maar soms heb ik er gewoon de puf niet voor, hopelijk komt mijn energie gauw weer op peil en kom ik weer snel bij jullie langs met een reactie.

 

Tot gauw…

Liefs, Ingrid.

Oooh, kom er eens kijken….

 

wat veel blaadjes ik en mijn oudste bij elkaar hebben geharkt in de tuin,echt een hele berg. Gelukkig had ik hulp want helaas is de fibromyalgie weer helemaal terug. Na een aantal maanden van klachtenvrij voel ik me nu weer net een verkreukelde krant, vooral  ‘s morgens duurt het even voordat ik weer op gang ben. Maar goed, ik wil hier niet al te veel klagen over mijn lichamelijke ongemakken maar dit is helaas ook een kant die bij mij hoort. De koude maanden die gaan komen zijn beslist niet mijn favoriete maanden omdat de kou nu eenmaal een pijnlijke werking op mijn spieren heeft. Maar ik hou wel van sneeuw en ijs (en schaatsen) en de gezellige maand december met Sinterklaas en Kerst, dus genoeg afleiding.

 

 

En Sinterklaas en zijn pieten zijn bijna weer in het land. Mijn kinderen zijn 11 en 14 jaar, dus je begrijpt dat hier geen schoentjes meer worden gezet. Maar van de gezelligheid en sfeer genieten we nog wel en natuurlijk  gaat er binnenkort weer geknutseld worden om de mooiste surprises te kunnen maken. Heb mezelf ook alvast verwent met wat nieuwe stofjes en knoopjes want ik ben met een stitcherie begonnen van de goede Sint.

 

 

Een tekening van het internet gehaald en op een stofje overgetekend met behulp van  mijn lichtbak. En nu dus lekker zittend op de bank alle lijntjes met borduurgaren overstikken. Ik kan er niet te lang achter elkaar aan werken want mijn handen doen best snel pijn maar het is nog geen 5 december dus elke dag maar een paar steekjes.

 

Ik weet het, ik moet een beetje rustiger aan doen, veel vitamientjes eten, proberen goed en veel te slapen en als ik een uurtje heb gewerkt, (huishouden..,strijken..,post bezorgen..,borduren..,bloggen…of in de tuin werken..) daarna even een kwartiertje niets doen. Maar dit is makkelijker gezegd dan gedaan…accepteren is nog het moeilijkste van alles.

Wens jullie nog een heerlijke week,

liefs, Ingrid.